Última vez desde Mondragón

¡Hola a todos!

Mijn laatste berichtje hier vanuit Mondragón. Over een paar uurtjes vertrek ik richting Madrid. Alle spullen zijn gepakt en de koffers staan - propvol, maar wel dicht - op de gang klaar.

Afgelopen dagen zijn heel snel voorbij gegaan. Heel bizar. Twee weken terug wilde ik echt nog niet naar huis. Het was hier veel te leuk, echt niet dat ik terug wilde naar het leven in Nederland... Als je toen tegen me had gezegd dat ik er toch ook wel naar uit zou kijken om weer terug te komen, had ik je vol ongeloof aan zitten staren. Maar nu iedereen hier zo één voor één vertrekt uit Mondragón, en het langzaam leegloopt, vind ik het ook wel weer heel leuk om weer naar Nederland te komen en hier te vertrekken. Mondragón is leuk, maar ik verwacht niet dat ik hier nog eens terug zal komen. Zo bijzonder is het nou ook weer niet om een vliegreis voor te maken. Wel zal ik misschien nog eens terugkomen naar Baskenland. In het begin van dit semester had ik daar helemaal níets mee. Bah. Basks. Alles in het Baskisch, ik kon niets verstaan, niets begrijpen, er was alleen maar regen en bewolking hier, het was koud, er was niet veel te doen, van alles het tegenovergestelde als je aan Spanje denkt. Op het moment dat we terug kwamen van Barcelona of van Madrid, voelde het ook echt dat we weer terug 'thuis' in Baskenland waren.., direct weer grijs weer, borden en teksten die je niet kunt begrijpen en de 'aupa' en 'agur's' om je heen.
Maar dat is veranderd. Het is inmiddels mooi weer, ik heb de taal van hier geaccepteerd en vind het zelfs leuk om zelf proberen wat Baskisch te praten of te zingen door middel van kinderliedjes die we aangeleerd hebben gekregen bij onze Basque Culture klas. Toch best wel leuk, en interessant om te kijken hoe mensen tegen het 'Basque-zijn' aankijken. Over de definitie daarvan zijn de meningen namelijk nogal verdeeld.

Afgelopen weken zijn de final reports en final presentations afgerond en hebben we het semester afgesloten met een farewell dinner, farewell lunch, farewell pintxopote en een very last pintxopote, en een farewell stapavond.

Ik heb een super leuke tijd gehad hier! Het wordt gek om weer thuis te zitten en te weten dat je hier nooit weer terug zal komen of dat je mensen van hier niet meer zult zien. Maar wie weet!

¡Hasta pronto! [tot snel!]
Linda