¿Qué hay?
Blijf op de hoogte en volg Linda
08 Maart 2015 | Spanje, Arrasate
¡Hola a todos!
Drie weken niet geschreven en weer een hele hoop beleefd. Ik ben alweer 2 weken en 3 dagen 22 (: Heeuuu. Super leuke verjaardag gehad. Ik was jarig op een maandag - ook onze eerste schooldag hier - en werd door m'n huisgenootjes wakker gemaakt met toeters een feestmuts en ballonnen. Aawh ze hadden de kamer voor me versierd en ik had zelfs een verjaardagsstoel! Hoe tof. Na een verjaardagsontbijtje was het tijd om voor het eerst de bus naar school te pakken. Spannend!
Daar aangekomen bleek dat we met een aantal anderen van onze klas ook in de bus hadden gezeten. We waren natuurlijk allemaal mooi op tijd, en moesten nog even wachten op degene die ons rond zou leiden die dag. Dus dan zit je daar, met een groep onbekende mensen, niemand weet wat hen te wachten staat, niemand kent het schoolgebouw, niemand weet wat ie moet zeggen en zo moet je 15 hele minuten wachten. Awkward. Donna (m'n huisgenootje) was nog zo goed bezig om in de groep te gooien dat het die dag mijn verjaardag was, maar daar werd ook niet heel spontaan op gereageerd ;) helaas!
Op school hebben we die dag wat informatie gekregen over de vakken, over ons lesrooster en over dat we stage zouden gaan volgen. Het stelde allemaal niet heel veel voor, al vrij snel waren we al weer klaar.
Wel hebben we onze buskaart nog even gefixt! Dat was ook nog een heel gedoe. Voor de kaart zelf moest je 5 euro betalen en wilde je er tegoed op zetten dat kon dat alleen door te pinnen, contant was niet mogelijk. Probleem: mijn bankpas werkte niet, die van Donna werkte niet en die van Marjolein werkte ook niet. Conclusie: heel handig dat nieuwe pinnen in Nederland waarbij je de pas ín het apparaat stopt in plaats van erdoorheen haalt, maar om je buskaart mee op te laden in een universiteit in Mondragón is dat toch even net niet zo handig. Gelukkig was een klasgenootje zo lief om het voor ons voor te schieten. Dus nu kunnen we reizen met 40% korting! Top.
Aan het eind van de middag plingde een berichtje tevoorschijn op facebook van een klasgenootje met het voorstel om met de hele groep 's avonds wat te gaan drinken. Tof natuurlijk, leuk idee. De hele klas was er, en waarschijnlijk wilde de barman vrienden maken (het was maandagavond - níemand op straat op maandagavond in mondragón, nóóit), want één van onze klasgenootjes mocht de bar overnemen, waardoor wij gratis shotjes en gratis wijntjes kregen. Ik vind het een maffe actie van die man, maar het was wel een heel chill avondje (:
We hadden dan ons rooster wel gekregen, de volgende dag waren we nog lekker vrij. We besloten om met z'n drieën Vitoria eens te gaan bezoeken. Helaas regende, regende en regende het alleen maar, dus de stad verkennen hield voor ons in: met onze paraplu over de natte straten in de koude regen wandelen op zoek naar een leuk, gezellig, warm bakkertje. En die vonden we! Héél fijn. Nadat we daar wat waren opgewarmd liepen we weer met ons pluutje een straatje verder. Man. Ik word niet vrolijk van regen :(. Maar daar, op de hoek van de straat, kwamen we ineens een grote winkel tegen. Een warenhuis! Ha! Hóe tof. Droog, warm, héél veel leuke spullen. En nog korting ook. Mijn bui was weer goed. Die van Donna ook, want dit was de eerste winkel die we tegenkwamen met Engelse boeken en ze kon haar geluk niet op (: Heel veel leuke dingetjes gekocht daar. Oeps :$ Ik begin nu al te twijfelen of ik alles wel weer mee terug naar Nederland kan nemen.
's Avonds zou het de laatste avond carnaval zijn in de stad. Leuk natuurlijk, dachten wij, maar dat viel tegen. Er was compleet niets te doen, dus in een barretje maar een wijntje gedronken. Toen we weer buiten kwamen, kwamen we nog andere erasmusmensen tegen, en ook zij wisten niet waar de andere mensen (van erasmus) waren en of er nog wat te doen zou zijn die avond. Niets aan. Wel kou en regen. Dus toch maar besloten weer terug naar huis te gaan, konden we in elk geval onze voetjes weer lekker opwarmen.
Woensdag hadden we voor het eerst college. Basque Culture welteverstaan. Deze les gaat - uiteraard - over de Baskische cultuur en over de geschiedenis van het Baskenland en wordt gegeven door een hele lieve, goed Engels sprekende vrouw. Tijdens dit college werd ons even goed ingeprent dat we toch echt in the Basque Country zitten en niet in Spanje. En dat als je over de grens gaat naar het zuiden van Frankrijk, tegen de Spaanse grens aan, dat je dan niet in Frankrijk zit, maar dat je dat in Frans Baskenland zit. Pffff. Ja doei. Voor ons is dit Spanje; dachten we toen nog.
De dag erop hadden we op school informatie over stage. Er werd ons verteld op welke school wij stage zouden lopen en in welke plaats, en of je in je eentje naar deze school zou gaan of met een medestudent. Daarnaast zou de stagedag afhangen van (natuurlijk) je eigen lesrooster, en van het rooster van de school, want je bent alleen welkom op de momenten dat zij Engels geven. Helemaal aan het eind van de bijeenkomst kregen we daadwerkelijk te horen in welke plaats je school stond. Ik snap nu ook waarom. Ik zit in Vitoria, samen met zo'n vijf anderen, wat 30 minuten met de bus is vanaf hier; de bus rijdt één keer in het uur. Het was kiezen: of één ochtend stage, of twee middagen. Een ochtend paste al niet meer vanwege mijn lesrooster en met twee middagen stage zou ik 10 euro moeten betalen voor de bus. En als je school dan ook nog in een buitenwijk ligt van Vitoria (zoals die van mij) dan moet je in Vitoria zelf nog overstappen op een andere bus; wat betekent: Vitoria ligt in een andere provincie, daar hebben ze een andere buskaart, dus dan moet je nog een tweede buskaart aanschaffen. Daar wordt je allemaal niet blij van als alle erasmus mensen tegen je zeggen dat het allemaal mee valt met de studie en dat je bijna niets hoeft te doen.
Maar inmiddels weten we meer! De stagedocent heeft contact opgenomen met de drie verschillende scholen in Vitoria en heeft kunnen regelen dat wij allemaal op donderdag heen kunnen. Heel fijn.
Het was een lekkere dag die dag. Zon! Droog! Wha! Na school zijn we op een bankje bij de bushalte gaan zitten om het stageverhaal proberen te vergeten en van de zon te genieten.
Na die lekkere chille middag hadden we een erasmus-bijeenkomst. Aangezien Marjolein zich had ingesteld op hapjes en drankjes en mensen leren kennen, was dat een groot contrast met wat we zagen toen we binnenkwamen: een collegezaal en een meneer die een praatje zou gaan houden. Hmm. Vervolgens 'ijsbrekende' activiteiten en in de regen en de modder op de foto. Maar toch! De hapjes en drankjes kwamen er! Aansluitend ging iedereen mee met pintxopote. En oei. De meeste pintxo's (hapjes) zijn hier lekker, het wisselt per kroeg en per avond wat je krijgt bij je drankje, maar deze was dat niet.
We werden door de jongens uitgenodigd om deze pintxo te eten, maar ze hoefden 'm zelf niet. Eigenlijk weet je dan al genoeg natuurlijk. Toen we 'm op hadden (heel vreemde textuur, hard randje en heel smotsig van binnen) vertelden ze wat het was. Ugh. Bah. Schrik niet. Het was een bal met varkensbloed en rijst. Getsie. Nooit weer.
Ook hadden we die avond de surpriseparty van een van onze bovenbuurmannen. Haha zo leuk. Hij was echt surprised (: Voor het eten hadden we een speech van onze andere bovenbuurman waarin hij mij ook noemde als jarige (: ah, zo lief. En tijdens het eten kregen we beiden allemaal rare, gekke, grote verjaardagsdingen omgehangen. En een taart! EEN TAART! Met ook nog eens onze leeftijd in kaarsjes erop en er werd voor ons gezongen. Oooooh zoo tof. Dat werd echt nog een hele toffe avond, die íets langer duurde dan gepland.
De volgende dag gingen we namelijk naar San Sebastian. Opnieuw een college basque culture, maar dit keer in excursievorm. Vooraf hadden we allemaal de opdracht gekregen in tweetallen iets voor te bereiden over een specifiek iets van de stad. Zo ontstond er een rondleiding waarbij we zelf gids waren van onze groep. Best wel tof. Daarna vrije tijd en ergens (hele dure) pintxos gaan eten. En wezen shoppen (: Top!
Na een dag vol cultuur, was het tijd om 's avonds lekker op de bank te kruipen met sex and the city. Heerlijk.
Zaterdag dachten we een lekker rustig dagje te hebben. Totaal geen plannen, alleen wat dingetjes van een to do-lijstje zoals boodschappen doen, simkaart regelen, etc. Een heeeeerlijk sloom ochtendje gehad, toen we rond half 2 ineens een appje; of we zin hadden om die avond mexicaans te gaan eten! Ja! Tuurlijk! Dus hoppaaa. Heel snel douchen, heel snel aankleden, heel snel lopen naar de supermarkt, oei, we hadden ineens heel weinig dingen om alles van ons to do-lijstje af te werken. Is dus ook niet gelukt (: Oeps. Na het boodschappen doen (lees: eerst een half uur lopen naar de grote supermarkt voor onze wekelijkse boodschappen, een uur daar, en een half uur terug lopen) stond thuis het appje op m'n mobiel klaar of het leuk was dat wij ook iets zouden koken van ons land, zodat zij dat ook konden proeven. Ja, super leuk idee natuurlijk. Wáárom hadden we dat zelf nog even niet bedacht!? Dus wel terug van de supermarkt, maar niet echt chille dingen voor een typisch Nederlands gerecht. Oooooo. Wat is Nederlands? Pannenkoeken, poffertjes, hutspot, boerenkool, stroopwafels, zuurkool, jongens, hebben we echt zo'n saaie keuken? Alles is met aardappels. We begonnen vol goede moed aan pannenkoeken, want die ingrediënten hadden we in ieder geval allemaal in huis. Helaas werken onze koekepannen niet helemaal mee. De eerste pannenkoek ging vlekkeloos, BAM, een super goede pannenkoek om aan anderen te geven. De tweede kreeg grijze vlekjes wat leek op schimmel doordat de pan begon af te geven. De derde verbrande in een andere pan waarbij de anti-aanbaklaag niet meer goed is. Topidee. Schimmelpannenkoeken voorzetten aan de Mexicanen. We hadden al in ons hoofd dat zij veel lekker eten klaargemaakt hadden, dus we durfden nu niet meer aan te komen met onze flutpannenkoeken. Het volgende plan was moeilijker, wat nu? Inmiddels minder tijd, nog steeds geen eten, en zij wachten waarschijnlijk al op ons.
Onder het genot van onze zelf gebakken pannenkoeken hebben we dan toch een plan gesmeden. Toch hutspot! Snel alle aardappels geschild, alle wortels in stukken, ui in stukjes en na de grootste pan te vinden in het huis gevonden was, alles op het vuur. Helaas was de pan net net groot genoeg, maar geen paniek; één hield te wacht bij de pan zodat het niet ging overkoken, de ander maakte zich klaar.
Uiteindelijk is het helemaal goedgekomen. We hadden zelf spekjes door de hutspot, wat wil je nou nog meer? Ook de Mexicanen vonden het lekker, later -toen ik de pan kwam ophalen- lieten ze zelfs nog weten dat ze de volgende dag de rest hadden opgegeten. Viel dus in de smaak, tof!
Helaas was het de volgende dag weer zo'n typisch Baskische dag; regen regen regen. En dus lekker een dagje binnen chillen.
Een nieuwe week!
Het eerste echte college stond voor de deur. Met z'n vieren in een Spaanse klas. Tijdens deze lesuren zijn we vooral bezig geweest met voorstellen en praten over het schoolsysteem in onze landen (Polen, België, Nederland) en over het schoolsysteem hier. En dat was het, weer veel geleerd ;)
Toch is dat wel het gebruikelijke hier. Inmiddels heb ik meerdere colleges gehad en vaak gaat het of over hele simpele dingen, of over niets. Wel zijn we inmiddels ingedeeld in groepjes. Als erasmusstudent samen met twee locals. We hebben een opdracht waar we gedurende de periode aan moeten werken, maar volgens mij komt dat wel goed. De leerkrachten spreken verder prima Engels, heel erg fijn. Behalve als ze een Engelse tekst gaan voorlezen, dan is er ineens geen woord meer van te begrijpen.
Natuurlijk was het donderdag weer tijd voor pintxopote, ook weer erg leuk (: Ik kan er wel meer over vertellen, maar dat wordt misschien ook een beetje saai. Dus ik ga door! Voor vrijdagavond hadden Niels (klasgenootje) en ik een klassenetentje georganiseerd. We dachten dat we alles helemaal goed geregeld hadden, hadden de menukaart van de voren ingezien, hadden gereserveerd met hulp van een hele lieve Spaanse mevrouw en het restaurantje zou zitten in een hotel, dat moest goed komen toch? Nou, dat liep iets anders.
Toen wij met de hele groep binnen kwamen (voor het eerst) waren er allemaal oudere vrouwtjes aan het kaarten. Overal. Achteraan in de zaal was er een lange tafel voor ons vrij gehouden. Haha, een beetje opgelaten voelden we ons wel. En daar neem je dan een hele groep mee naar toe :$ Gelukkig was het eten lekker, dat maakte het wel weer een beetje goed.
De dag erop hadden we een feestje! Susy (Mexicaans meisje) was de de dag ervoor jarig. Heel gezellig, lekker gedanst, gekke mensen, allemaal leuk. We waren in Oñati, een dorpje niet ver hiervandaan, maar we moesten wel weer terug met de bus. Natuurlijk goed voorbereid: die vertrok om 01:00, 03:00 en 05:30. We besloten die van 01:00 uur te halen, helemaal klaar om in de bus te stappen, stonden we klaar bij de halte - toen we erachter kwamen dat de bus daar helemaal niet komt. De enige optie was dus terug naar het feest, wat natuurlijk geen enkel probleem was (: Na twee uur nog feesten in barretjes hebben we gelukkig wel de juiste bushalte kunnen vinden en zijn we toch nog thuisgekomen.
Zondag was het lekker weer! Whoeeee. Iedereen zegt het hier: 'Als de zon schijnt in the baque country, is dat heel zeldzaam'. Een reden dus om extra blij van de zon te worden. Na al die dagen regen en met een parapuutje naar buiten was dat ook wel echt heel erg fijn.
Afgelopen week (joh, ik loop inmiddels echt alweer drie weken achter) hadden we weer colleges. En was ik ziek. Don't like. Een aantal colleges gemist, pintxopote gemist, en een verjaardag gemist. Nog meer don't like. Maar ik word steeds beter! Het komt helemaal goed hier. Met het weer ook trouwens! Vrijdag, zaterdag, zondag was het héérlijk weer. Hopelijk houden we dat vol! Over het weekend vertel ik jullie later ;)
Kuskus!
Linda
Drie weken niet geschreven en weer een hele hoop beleefd. Ik ben alweer 2 weken en 3 dagen 22 (: Heeuuu. Super leuke verjaardag gehad. Ik was jarig op een maandag - ook onze eerste schooldag hier - en werd door m'n huisgenootjes wakker gemaakt met toeters een feestmuts en ballonnen. Aawh ze hadden de kamer voor me versierd en ik had zelfs een verjaardagsstoel! Hoe tof. Na een verjaardagsontbijtje was het tijd om voor het eerst de bus naar school te pakken. Spannend!
Daar aangekomen bleek dat we met een aantal anderen van onze klas ook in de bus hadden gezeten. We waren natuurlijk allemaal mooi op tijd, en moesten nog even wachten op degene die ons rond zou leiden die dag. Dus dan zit je daar, met een groep onbekende mensen, niemand weet wat hen te wachten staat, niemand kent het schoolgebouw, niemand weet wat ie moet zeggen en zo moet je 15 hele minuten wachten. Awkward. Donna (m'n huisgenootje) was nog zo goed bezig om in de groep te gooien dat het die dag mijn verjaardag was, maar daar werd ook niet heel spontaan op gereageerd ;) helaas!
Op school hebben we die dag wat informatie gekregen over de vakken, over ons lesrooster en over dat we stage zouden gaan volgen. Het stelde allemaal niet heel veel voor, al vrij snel waren we al weer klaar.
Wel hebben we onze buskaart nog even gefixt! Dat was ook nog een heel gedoe. Voor de kaart zelf moest je 5 euro betalen en wilde je er tegoed op zetten dat kon dat alleen door te pinnen, contant was niet mogelijk. Probleem: mijn bankpas werkte niet, die van Donna werkte niet en die van Marjolein werkte ook niet. Conclusie: heel handig dat nieuwe pinnen in Nederland waarbij je de pas ín het apparaat stopt in plaats van erdoorheen haalt, maar om je buskaart mee op te laden in een universiteit in Mondragón is dat toch even net niet zo handig. Gelukkig was een klasgenootje zo lief om het voor ons voor te schieten. Dus nu kunnen we reizen met 40% korting! Top.
Aan het eind van de middag plingde een berichtje tevoorschijn op facebook van een klasgenootje met het voorstel om met de hele groep 's avonds wat te gaan drinken. Tof natuurlijk, leuk idee. De hele klas was er, en waarschijnlijk wilde de barman vrienden maken (het was maandagavond - níemand op straat op maandagavond in mondragón, nóóit), want één van onze klasgenootjes mocht de bar overnemen, waardoor wij gratis shotjes en gratis wijntjes kregen. Ik vind het een maffe actie van die man, maar het was wel een heel chill avondje (:
We hadden dan ons rooster wel gekregen, de volgende dag waren we nog lekker vrij. We besloten om met z'n drieën Vitoria eens te gaan bezoeken. Helaas regende, regende en regende het alleen maar, dus de stad verkennen hield voor ons in: met onze paraplu over de natte straten in de koude regen wandelen op zoek naar een leuk, gezellig, warm bakkertje. En die vonden we! Héél fijn. Nadat we daar wat waren opgewarmd liepen we weer met ons pluutje een straatje verder. Man. Ik word niet vrolijk van regen :(. Maar daar, op de hoek van de straat, kwamen we ineens een grote winkel tegen. Een warenhuis! Ha! Hóe tof. Droog, warm, héél veel leuke spullen. En nog korting ook. Mijn bui was weer goed. Die van Donna ook, want dit was de eerste winkel die we tegenkwamen met Engelse boeken en ze kon haar geluk niet op (: Heel veel leuke dingetjes gekocht daar. Oeps :$ Ik begin nu al te twijfelen of ik alles wel weer mee terug naar Nederland kan nemen.
's Avonds zou het de laatste avond carnaval zijn in de stad. Leuk natuurlijk, dachten wij, maar dat viel tegen. Er was compleet niets te doen, dus in een barretje maar een wijntje gedronken. Toen we weer buiten kwamen, kwamen we nog andere erasmusmensen tegen, en ook zij wisten niet waar de andere mensen (van erasmus) waren en of er nog wat te doen zou zijn die avond. Niets aan. Wel kou en regen. Dus toch maar besloten weer terug naar huis te gaan, konden we in elk geval onze voetjes weer lekker opwarmen.
Woensdag hadden we voor het eerst college. Basque Culture welteverstaan. Deze les gaat - uiteraard - over de Baskische cultuur en over de geschiedenis van het Baskenland en wordt gegeven door een hele lieve, goed Engels sprekende vrouw. Tijdens dit college werd ons even goed ingeprent dat we toch echt in the Basque Country zitten en niet in Spanje. En dat als je over de grens gaat naar het zuiden van Frankrijk, tegen de Spaanse grens aan, dat je dan niet in Frankrijk zit, maar dat je dat in Frans Baskenland zit. Pffff. Ja doei. Voor ons is dit Spanje; dachten we toen nog.
De dag erop hadden we op school informatie over stage. Er werd ons verteld op welke school wij stage zouden lopen en in welke plaats, en of je in je eentje naar deze school zou gaan of met een medestudent. Daarnaast zou de stagedag afhangen van (natuurlijk) je eigen lesrooster, en van het rooster van de school, want je bent alleen welkom op de momenten dat zij Engels geven. Helemaal aan het eind van de bijeenkomst kregen we daadwerkelijk te horen in welke plaats je school stond. Ik snap nu ook waarom. Ik zit in Vitoria, samen met zo'n vijf anderen, wat 30 minuten met de bus is vanaf hier; de bus rijdt één keer in het uur. Het was kiezen: of één ochtend stage, of twee middagen. Een ochtend paste al niet meer vanwege mijn lesrooster en met twee middagen stage zou ik 10 euro moeten betalen voor de bus. En als je school dan ook nog in een buitenwijk ligt van Vitoria (zoals die van mij) dan moet je in Vitoria zelf nog overstappen op een andere bus; wat betekent: Vitoria ligt in een andere provincie, daar hebben ze een andere buskaart, dus dan moet je nog een tweede buskaart aanschaffen. Daar wordt je allemaal niet blij van als alle erasmus mensen tegen je zeggen dat het allemaal mee valt met de studie en dat je bijna niets hoeft te doen.
Maar inmiddels weten we meer! De stagedocent heeft contact opgenomen met de drie verschillende scholen in Vitoria en heeft kunnen regelen dat wij allemaal op donderdag heen kunnen. Heel fijn.
Het was een lekkere dag die dag. Zon! Droog! Wha! Na school zijn we op een bankje bij de bushalte gaan zitten om het stageverhaal proberen te vergeten en van de zon te genieten.
Na die lekkere chille middag hadden we een erasmus-bijeenkomst. Aangezien Marjolein zich had ingesteld op hapjes en drankjes en mensen leren kennen, was dat een groot contrast met wat we zagen toen we binnenkwamen: een collegezaal en een meneer die een praatje zou gaan houden. Hmm. Vervolgens 'ijsbrekende' activiteiten en in de regen en de modder op de foto. Maar toch! De hapjes en drankjes kwamen er! Aansluitend ging iedereen mee met pintxopote. En oei. De meeste pintxo's (hapjes) zijn hier lekker, het wisselt per kroeg en per avond wat je krijgt bij je drankje, maar deze was dat niet.
We werden door de jongens uitgenodigd om deze pintxo te eten, maar ze hoefden 'm zelf niet. Eigenlijk weet je dan al genoeg natuurlijk. Toen we 'm op hadden (heel vreemde textuur, hard randje en heel smotsig van binnen) vertelden ze wat het was. Ugh. Bah. Schrik niet. Het was een bal met varkensbloed en rijst. Getsie. Nooit weer.
Ook hadden we die avond de surpriseparty van een van onze bovenbuurmannen. Haha zo leuk. Hij was echt surprised (: Voor het eten hadden we een speech van onze andere bovenbuurman waarin hij mij ook noemde als jarige (: ah, zo lief. En tijdens het eten kregen we beiden allemaal rare, gekke, grote verjaardagsdingen omgehangen. En een taart! EEN TAART! Met ook nog eens onze leeftijd in kaarsjes erop en er werd voor ons gezongen. Oooooh zoo tof. Dat werd echt nog een hele toffe avond, die íets langer duurde dan gepland.
De volgende dag gingen we namelijk naar San Sebastian. Opnieuw een college basque culture, maar dit keer in excursievorm. Vooraf hadden we allemaal de opdracht gekregen in tweetallen iets voor te bereiden over een specifiek iets van de stad. Zo ontstond er een rondleiding waarbij we zelf gids waren van onze groep. Best wel tof. Daarna vrije tijd en ergens (hele dure) pintxos gaan eten. En wezen shoppen (: Top!
Na een dag vol cultuur, was het tijd om 's avonds lekker op de bank te kruipen met sex and the city. Heerlijk.
Zaterdag dachten we een lekker rustig dagje te hebben. Totaal geen plannen, alleen wat dingetjes van een to do-lijstje zoals boodschappen doen, simkaart regelen, etc. Een heeeeerlijk sloom ochtendje gehad, toen we rond half 2 ineens een appje; of we zin hadden om die avond mexicaans te gaan eten! Ja! Tuurlijk! Dus hoppaaa. Heel snel douchen, heel snel aankleden, heel snel lopen naar de supermarkt, oei, we hadden ineens heel weinig dingen om alles van ons to do-lijstje af te werken. Is dus ook niet gelukt (: Oeps. Na het boodschappen doen (lees: eerst een half uur lopen naar de grote supermarkt voor onze wekelijkse boodschappen, een uur daar, en een half uur terug lopen) stond thuis het appje op m'n mobiel klaar of het leuk was dat wij ook iets zouden koken van ons land, zodat zij dat ook konden proeven. Ja, super leuk idee natuurlijk. Wáárom hadden we dat zelf nog even niet bedacht!? Dus wel terug van de supermarkt, maar niet echt chille dingen voor een typisch Nederlands gerecht. Oooooo. Wat is Nederlands? Pannenkoeken, poffertjes, hutspot, boerenkool, stroopwafels, zuurkool, jongens, hebben we echt zo'n saaie keuken? Alles is met aardappels. We begonnen vol goede moed aan pannenkoeken, want die ingrediënten hadden we in ieder geval allemaal in huis. Helaas werken onze koekepannen niet helemaal mee. De eerste pannenkoek ging vlekkeloos, BAM, een super goede pannenkoek om aan anderen te geven. De tweede kreeg grijze vlekjes wat leek op schimmel doordat de pan begon af te geven. De derde verbrande in een andere pan waarbij de anti-aanbaklaag niet meer goed is. Topidee. Schimmelpannenkoeken voorzetten aan de Mexicanen. We hadden al in ons hoofd dat zij veel lekker eten klaargemaakt hadden, dus we durfden nu niet meer aan te komen met onze flutpannenkoeken. Het volgende plan was moeilijker, wat nu? Inmiddels minder tijd, nog steeds geen eten, en zij wachten waarschijnlijk al op ons.
Onder het genot van onze zelf gebakken pannenkoeken hebben we dan toch een plan gesmeden. Toch hutspot! Snel alle aardappels geschild, alle wortels in stukken, ui in stukjes en na de grootste pan te vinden in het huis gevonden was, alles op het vuur. Helaas was de pan net net groot genoeg, maar geen paniek; één hield te wacht bij de pan zodat het niet ging overkoken, de ander maakte zich klaar.
Uiteindelijk is het helemaal goedgekomen. We hadden zelf spekjes door de hutspot, wat wil je nou nog meer? Ook de Mexicanen vonden het lekker, later -toen ik de pan kwam ophalen- lieten ze zelfs nog weten dat ze de volgende dag de rest hadden opgegeten. Viel dus in de smaak, tof!
Helaas was het de volgende dag weer zo'n typisch Baskische dag; regen regen regen. En dus lekker een dagje binnen chillen.
Een nieuwe week!
Het eerste echte college stond voor de deur. Met z'n vieren in een Spaanse klas. Tijdens deze lesuren zijn we vooral bezig geweest met voorstellen en praten over het schoolsysteem in onze landen (Polen, België, Nederland) en over het schoolsysteem hier. En dat was het, weer veel geleerd ;)
Toch is dat wel het gebruikelijke hier. Inmiddels heb ik meerdere colleges gehad en vaak gaat het of over hele simpele dingen, of over niets. Wel zijn we inmiddels ingedeeld in groepjes. Als erasmusstudent samen met twee locals. We hebben een opdracht waar we gedurende de periode aan moeten werken, maar volgens mij komt dat wel goed. De leerkrachten spreken verder prima Engels, heel erg fijn. Behalve als ze een Engelse tekst gaan voorlezen, dan is er ineens geen woord meer van te begrijpen.
Natuurlijk was het donderdag weer tijd voor pintxopote, ook weer erg leuk (: Ik kan er wel meer over vertellen, maar dat wordt misschien ook een beetje saai. Dus ik ga door! Voor vrijdagavond hadden Niels (klasgenootje) en ik een klassenetentje georganiseerd. We dachten dat we alles helemaal goed geregeld hadden, hadden de menukaart van de voren ingezien, hadden gereserveerd met hulp van een hele lieve Spaanse mevrouw en het restaurantje zou zitten in een hotel, dat moest goed komen toch? Nou, dat liep iets anders.
Toen wij met de hele groep binnen kwamen (voor het eerst) waren er allemaal oudere vrouwtjes aan het kaarten. Overal. Achteraan in de zaal was er een lange tafel voor ons vrij gehouden. Haha, een beetje opgelaten voelden we ons wel. En daar neem je dan een hele groep mee naar toe :$ Gelukkig was het eten lekker, dat maakte het wel weer een beetje goed.
De dag erop hadden we een feestje! Susy (Mexicaans meisje) was de de dag ervoor jarig. Heel gezellig, lekker gedanst, gekke mensen, allemaal leuk. We waren in Oñati, een dorpje niet ver hiervandaan, maar we moesten wel weer terug met de bus. Natuurlijk goed voorbereid: die vertrok om 01:00, 03:00 en 05:30. We besloten die van 01:00 uur te halen, helemaal klaar om in de bus te stappen, stonden we klaar bij de halte - toen we erachter kwamen dat de bus daar helemaal niet komt. De enige optie was dus terug naar het feest, wat natuurlijk geen enkel probleem was (: Na twee uur nog feesten in barretjes hebben we gelukkig wel de juiste bushalte kunnen vinden en zijn we toch nog thuisgekomen.
Zondag was het lekker weer! Whoeeee. Iedereen zegt het hier: 'Als de zon schijnt in the baque country, is dat heel zeldzaam'. Een reden dus om extra blij van de zon te worden. Na al die dagen regen en met een parapuutje naar buiten was dat ook wel echt heel erg fijn.
Afgelopen week (joh, ik loop inmiddels echt alweer drie weken achter) hadden we weer colleges. En was ik ziek. Don't like. Een aantal colleges gemist, pintxopote gemist, en een verjaardag gemist. Nog meer don't like. Maar ik word steeds beter! Het komt helemaal goed hier. Met het weer ook trouwens! Vrijdag, zaterdag, zondag was het héérlijk weer. Hopelijk houden we dat vol! Over het weekend vertel ik jullie later ;)
Kuskus!
Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
